PP party, PADI en land nummer 5: Maleisië!
1 maart 2015 - Kuala Lumpur, Maleisië
Na al het drama waar ik in mijn laatste reisverslag over vertelde, is het gelukkig allemaal weer een stuk beter gegaan. Ik kon op Koh Phi Phi helaas niet in de zon, maar we hadden een ontzettend leuke groep mensen in de dorm waar ik sliep, en daar heb ik 2 hele leuke avonden uit mee gehad. Drankjes komen op Phi Phi in buckets (emmers), dus na 2 avonden was het wel weer tijd om door te gaan naar een rustiger eiland, Koh Lanta. De uitslag begon inmiddels alweer aardig weg te trekken, dus dat ging allemaal gelukkig veel sneller dan verwacht.
Op Koh Lanta heb ik (eindelijk!) mijn PADI Open Water (duikbrevet) gehaald. Je krijgt die titel niet zomaar en de cursus duurde drie dagen, die behoorlijk intensief waren. De eerste dag bestond uit oefeningen in het zwembad en een hoop theorie leren. De tweede dag zijn we met een boot naar Koh Haa (een eilandengroep die onderdeel is van een National Park) gevaren en hebben daar de eerste twee "echte" duiken gedaan. In het begin vond ik het best wel spannend, want het voelt heel onnatuurlijk om onderwater adem te halen. De gedachte "wat nou als mijn lucht ineens op is?" is niet echt handig als je 12 meter diep op de bodem van de zee zit. Maar dan kijk je om je heen, naar het prachtige koraal, de kleurige vissen en je instructeur die constant op maximaal 3 meter afstand is, en dan weet je dat je je druk maakt om niks. Jeetje, wat is de onderwaterwereld mooi! Alle vissen van Finding Nemo kwamen voorbij, plus octopussen, murenen, zeeslangen, zeesterren, barracuda's, kreeften, en beesten waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Na de tweede duik zaten we weer op de boot en hoorde ik een van de instructeurs ineens heel enthousiast "Whaleshark!" roepen. Er was een melding binnengekomen van een boot ongeveer 300 meter verderop, die een walvishaai had gespot. Er waren nog wat duikers in het water onder ons, maar die konden we later wel ophalen, op naar de walvishaai! Tijdens het varen pakten we snel de flippers en snorkels, en eenmaal op de juiste plek aangekomen, sprongen we gelijk het water in (voor de bezorgden onder jullie: walvishaaien eten alleen plankton, geen mensen). En ja hoor: een walvishaai van ongeveer 4 meter (ze kunnen nog veel groter worden, dus dit was nog een "baby")! Jammer genoeg vond de haai al dit menselijk gezelschap een beetje te druk, en zwom hij de diepte in, waar we hem vanaf de oppervlakte met onze snorkels niet meer konden zien. Walvishaaien zijn heel bijzonder, want ze worden niet vaak gezien, ik had dus geluk dat ik er tijdens mijn eerste dag duiken al gelijk een gezien heb.
De derde dag gingen we duiken bij Koh Bida, een eiland in de buurt van Koh Phi Phi. Ook hier was het super mooi, en het water was heel helder, waardoor je ver kon kijken. De vissen zijn helemaal niet bang voor mensen en soms bevind je je ineens midden in een school vissen, heel erg gaaf. Ook ben ik er op een pijnlijke manier achter gekomen dat de makers van Finding Nemo hun informatie op een rijtje hebben, want toen ik iets te dicht over het huis van Nemo (een zeeanemoon) zwom, raakte ik met mijn been per ongeluk de tentakels aan, en dat steekt! Au, thanks Nemo, ik kom nog eens op bezoek...
Na in totaal 4 duiken en een theorie-examen ben ik nu een gecertificeerd duiker en kan ik de rest van mijn leven meer van de onderwaterwereld gaan verkennen.
Na drie intensieve dagen duikcursus had ik eindelijk tijd om wat meer van Koh Lanta zelf te zien. Ik heb een scooter gehuurd en ben het hele eiland over gereden. Koh Lanta is denk ik mijn favoriete eiland tot nu toe. Het heeft een beetje van alles: mooie stranden, mangrovebossen, jungle, bergen, een schattig oud dorpje op palen in het water en heel lieve locals.
Inmiddels ben ik in mijn vijfde land van deze reis, Maleisië. Vanaf Koh Lanta ben ik naar het eiland Langkawi gereisd. Daar heb ik wederom een scooter gehuurd (dat blijft toch wel hét vervoersmiddel in Azië) om het eiland te verkennen. Onderweg ben ik onder andere met de (erg toeristische) kabelbaan naar boven gegaan voor een prachtig uitzicht over het eiland. Tijdens het rijden kwam ik weer heel veel wilde apen tegen, blijft toch wel leuk om (van een afstandje!) te zien.
Na Langkawi ben ik per boot naar Penang doorgereisd. Na de eerste nacht ben ik van hostel gewisseld, na een nieuw bedbug-incident (ik zal jullie de details besparen). In Maleisië, en dus ook in George Town, Penang, wordt Chinees Nieuwjaar heel uitgebreid gevierd. Het hele feest duurt wel 15 dagen, waarvan sommige dagen vooral binnenshuis worden gevierd, en andere dagen met allerlei festiviteiten op straat. Toen ik in George Town was, werd de 10e dag van het nieuwe jaar (2015 is het jaar van de geit) gevierd. Er waren 's avonds heel veel straatstalletjes met eten en overal kwam je podia tegen met optredens (zang, traditionele dans, leeuwendansen, taichi, yoyo, etc).
Inmiddels zit ik in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Met nog maar 10 dagen te gaan, probeer ik het laatste deel van mijn reis te plannen. Ik ben wel een beetje klaar met sightseeing, dus wil de reis afsluiten met een "strandvakantie" op Tioman eiland, voor ik naar Singapore ga en vanaf daar terug naar Nederland vlieg. Na vier maanden reizen zit het er nu bijna op. En net zoals ik me voor ik wegging niet kon voorstellen hoe het leven in Zuid-Oost Azië eruit zou gaan zien, kan ik me nu niet voorstellen hoe het zal zijn als ik weer in Nederland ben. Ik heb gelukkig nog 10 dagen om me mentaal voor te bereiden op die omgekeerde cultuurshock. Nog 10 dagen genieten van dit prachtige stukje aarde, van het eten, de mensen, en natuurlijk het heerlijke warme weer ;).
Op Koh Lanta heb ik (eindelijk!) mijn PADI Open Water (duikbrevet) gehaald. Je krijgt die titel niet zomaar en de cursus duurde drie dagen, die behoorlijk intensief waren. De eerste dag bestond uit oefeningen in het zwembad en een hoop theorie leren. De tweede dag zijn we met een boot naar Koh Haa (een eilandengroep die onderdeel is van een National Park) gevaren en hebben daar de eerste twee "echte" duiken gedaan. In het begin vond ik het best wel spannend, want het voelt heel onnatuurlijk om onderwater adem te halen. De gedachte "wat nou als mijn lucht ineens op is?" is niet echt handig als je 12 meter diep op de bodem van de zee zit. Maar dan kijk je om je heen, naar het prachtige koraal, de kleurige vissen en je instructeur die constant op maximaal 3 meter afstand is, en dan weet je dat je je druk maakt om niks. Jeetje, wat is de onderwaterwereld mooi! Alle vissen van Finding Nemo kwamen voorbij, plus octopussen, murenen, zeeslangen, zeesterren, barracuda's, kreeften, en beesten waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Na de tweede duik zaten we weer op de boot en hoorde ik een van de instructeurs ineens heel enthousiast "Whaleshark!" roepen. Er was een melding binnengekomen van een boot ongeveer 300 meter verderop, die een walvishaai had gespot. Er waren nog wat duikers in het water onder ons, maar die konden we later wel ophalen, op naar de walvishaai! Tijdens het varen pakten we snel de flippers en snorkels, en eenmaal op de juiste plek aangekomen, sprongen we gelijk het water in (voor de bezorgden onder jullie: walvishaaien eten alleen plankton, geen mensen). En ja hoor: een walvishaai van ongeveer 4 meter (ze kunnen nog veel groter worden, dus dit was nog een "baby")! Jammer genoeg vond de haai al dit menselijk gezelschap een beetje te druk, en zwom hij de diepte in, waar we hem vanaf de oppervlakte met onze snorkels niet meer konden zien. Walvishaaien zijn heel bijzonder, want ze worden niet vaak gezien, ik had dus geluk dat ik er tijdens mijn eerste dag duiken al gelijk een gezien heb.
De derde dag gingen we duiken bij Koh Bida, een eiland in de buurt van Koh Phi Phi. Ook hier was het super mooi, en het water was heel helder, waardoor je ver kon kijken. De vissen zijn helemaal niet bang voor mensen en soms bevind je je ineens midden in een school vissen, heel erg gaaf. Ook ben ik er op een pijnlijke manier achter gekomen dat de makers van Finding Nemo hun informatie op een rijtje hebben, want toen ik iets te dicht over het huis van Nemo (een zeeanemoon) zwom, raakte ik met mijn been per ongeluk de tentakels aan, en dat steekt! Au, thanks Nemo, ik kom nog eens op bezoek...
Na in totaal 4 duiken en een theorie-examen ben ik nu een gecertificeerd duiker en kan ik de rest van mijn leven meer van de onderwaterwereld gaan verkennen.
Na drie intensieve dagen duikcursus had ik eindelijk tijd om wat meer van Koh Lanta zelf te zien. Ik heb een scooter gehuurd en ben het hele eiland over gereden. Koh Lanta is denk ik mijn favoriete eiland tot nu toe. Het heeft een beetje van alles: mooie stranden, mangrovebossen, jungle, bergen, een schattig oud dorpje op palen in het water en heel lieve locals.
Inmiddels ben ik in mijn vijfde land van deze reis, Maleisië. Vanaf Koh Lanta ben ik naar het eiland Langkawi gereisd. Daar heb ik wederom een scooter gehuurd (dat blijft toch wel hét vervoersmiddel in Azië) om het eiland te verkennen. Onderweg ben ik onder andere met de (erg toeristische) kabelbaan naar boven gegaan voor een prachtig uitzicht over het eiland. Tijdens het rijden kwam ik weer heel veel wilde apen tegen, blijft toch wel leuk om (van een afstandje!) te zien.
Na Langkawi ben ik per boot naar Penang doorgereisd. Na de eerste nacht ben ik van hostel gewisseld, na een nieuw bedbug-incident (ik zal jullie de details besparen). In Maleisië, en dus ook in George Town, Penang, wordt Chinees Nieuwjaar heel uitgebreid gevierd. Het hele feest duurt wel 15 dagen, waarvan sommige dagen vooral binnenshuis worden gevierd, en andere dagen met allerlei festiviteiten op straat. Toen ik in George Town was, werd de 10e dag van het nieuwe jaar (2015 is het jaar van de geit) gevierd. Er waren 's avonds heel veel straatstalletjes met eten en overal kwam je podia tegen met optredens (zang, traditionele dans, leeuwendansen, taichi, yoyo, etc).
Inmiddels zit ik in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië. Met nog maar 10 dagen te gaan, probeer ik het laatste deel van mijn reis te plannen. Ik ben wel een beetje klaar met sightseeing, dus wil de reis afsluiten met een "strandvakantie" op Tioman eiland, voor ik naar Singapore ga en vanaf daar terug naar Nederland vlieg. Na vier maanden reizen zit het er nu bijna op. En net zoals ik me voor ik wegging niet kon voorstellen hoe het leven in Zuid-Oost Azië eruit zou gaan zien, kan ik me nu niet voorstellen hoe het zal zijn als ik weer in Nederland ben. Ik heb gelukkig nog 10 dagen om me mentaal voor te bereiden op die omgekeerde cultuurshock. Nog 10 dagen genieten van dit prachtige stukje aarde, van het eten, de mensen, en natuurlijk het heerlijke warme weer ;).
Groeten vanuit een winderig fris Holland