Hello Vietnam!
24 januari 2015 - tp. Hội An, Vietnam
Jeetje, alweer twee weken geleden dat ik van me heb laten horen, de tijd vliegt. Op 8 januari kwam ik aan in Vietnam, in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon). De straat oversteken is hier nog een hele kunst, het verkeer is namelijk onwijs druk, met vooral heel erg veel scooters. De truc is om gewoon in één tempo in een rechte lijn naar de overkant te lopen, en dan gaat het verkeer vanzelf om jou heen. 's Avonds komt de stad nóg meer tot leven, met de locals die verschillende sporten beoefenen (waaronder badminton, karate en een soort balspelletje waarbij de bal in een kring wordt rondgekaatst met de voeten), gewoon buiten in de parken en op de pleinen. Een van de bezienswaardigheden in de buurt zijn de Cu Chi tunnels, waar de Vietcong onder de grond leefde tijdens de Vietnamoorlog. Onze gids was helaas onverstaanbaar, dus ik heb maar erg weinig van zijn verhaal begrepen.
Op zondag 11 januari neem ik met Kayla de local bus naar Can Tho. De busrit was - zoals wel vaker in Azië - erg knus. Nadat de normale stoelen allemaal bezet waren, werden er gewoon plastic krukjes in het gangpad gezet voor de passagiers die daarna nog instapten. Beenruimte of bagageruimte was er ook niet echt, maar we hebben wel gelachen. Vanuit Can Tho hebben we de Mekong Delta bezocht. Om half 6 's ochtends stapten we in een bootje naar de drijvende markt (allemaal boten die een of meerdere producten verkopen, vooral groente en fruit). Ook stopten we onderweg om te zien hoe rijstnoedels worden gemaakt.
In Can Tho lunchen we nog even voordat we een bus terug naar HCMC nemen. Ik bestel spicy fried rice, een redelijk "veilige" keuze, maar wat ik vervolgens voorgeschoteld kreeg, was niet helemaal wat ik verwacht had. 1) Het was gestoomde rijst i.p.v. gebakken rijst. 2) Het was niet pittig. 3) het werd geserveerd met groente en vlees, maar in plaats van een lekker stukje kip o.i.d., lagen er stukjes varkensoor en varkenssnuit op mn bord... Ik heb de oren wel gegeten, het was niet bijzonder lekker, maar ook niet echt vies. De snuit heb ik maar laten liggen, die zag er niet zo appetijtelijk uit.
We gaan met de nachtbus naar Mui Ne, waar we om 3 uur 's nachts aankomen. Omdat we hier van tevoren niet over hadden nagedacht, staan we in een compleet verlaten badplaats, zonder hotelboeking, oeps. Gelukkig vinden we een bar met heel comfortabele banken buiten, waar we kunnen slapen totdat we in de ochtend een hostel kunnen zoeken. Later op de ochtend gaan we naar het strand, waar vooral veel kitesurfers en Russen zijn. 's Middags gaan we op jeepsafari naar de zandduinen waar Mui Ne bekend om staat (naast kitesurfen en de vele Russen). We delen de jeep met 2 andere meisjes (en de Vietnamese chauffeur). De duinen zijn heel mooi, net alsof je in de woestijn bent. Na vele fotomomentjes en de zonsondergang worden we weer teruggebracht naar Mui Ne.
Na de bliksembezoekjes aan de Mekong Delta en Mui Ne reizen we door naar Dalat, waar ik 4 dagen blijf. Het hostel is fantastisch, er is een "mama" die elke avond kookt, alle gasten zitten aan een lange tafel bij elkaar, heel gezellig."Mama" houdt erg van zingen, dansen en kusjes en knuffels geven (en ik vermoed ook van alcohol).
Canyoning is een van de leukste activiteiten in Dalat, je gaat dan in een rivier met watervallen zwemmen, abseilen, van rotsen springen, etc. De 2 hoogtepunten (vrij letterlijk) waren een abseil van een 24 meter hoge waterval en een vrije sprong van 11 meter.
Een van de andere dagen doe ik met Kayla en 2 Engelse meisjes een dagtrip met de Easyriders. Achterop de motor zien we de mooie omgeving van Dalat, en onderweg stoppen we om onder andere een waterval, koffieplantages, een silkfarm, kassen (met Nederlandse gerbera's!) en een pagoda te bekijken. In Vietnam maken ze een speciaal soort koffie, weasle coffee. De koffiebonen worden gegeten door een soort wezel, maar ze worden niet verteerd, dus nadat de wezel de bonen weer heeft uitgepoept, worden ze schoongemaakt en gebrand, en daar kun je vervolgens dus hele speciale (en dure) koffie van zetten.
De dagtrip met de Easyriders was heel leuk, en ik kies ervoor om van Dalat een driedaagse tocht achterop de motor naar Nha Trang te doen (nogmaals bedankt Stephanie voor het telefoonnummer van Minh!). Ik heb afscheid genomen van Kayla, die heeft minder tijd dan ik en gaat met de nachtbus door naar het noorden. Ik heb drie hele leuke dagen gehad met Minh, een grappig Vietnamees mannetje die ook nog eens een goede fotograaf blijkt te zijn (altijd een leuke bonus). Onderweg stoppen we uiteraard vaak om van alles te zien en hij vertelt me over het leven in Vietnam. Na drie dagen komen we aan in Nha Trang, waar ik word afgezet op het treinstation. Minh heeft via zijn familie een ticket voor me geregeld voor de nachttrein naar Hoi An, dus ik hoef niks anders meer te doen dan te wachten tot mijn trein komt. Het was een beetje onduidelijk welk bedje nou eigenlijk van mij was, maar gelukkig wees de conductrice me vriendelijk naar het juiste bed, nadat ik nogal vreemd was aangestaard door de Vietnamees wiens bed ik per ongeluk had "ingepikt".
De volgende ochtend (21 januari) kwam ik heel vroeg aan in Hoi An, daar vertel ik in het volgende reisverhaal meer over.
Op zondag 11 januari neem ik met Kayla de local bus naar Can Tho. De busrit was - zoals wel vaker in Azië - erg knus. Nadat de normale stoelen allemaal bezet waren, werden er gewoon plastic krukjes in het gangpad gezet voor de passagiers die daarna nog instapten. Beenruimte of bagageruimte was er ook niet echt, maar we hebben wel gelachen. Vanuit Can Tho hebben we de Mekong Delta bezocht. Om half 6 's ochtends stapten we in een bootje naar de drijvende markt (allemaal boten die een of meerdere producten verkopen, vooral groente en fruit). Ook stopten we onderweg om te zien hoe rijstnoedels worden gemaakt.
In Can Tho lunchen we nog even voordat we een bus terug naar HCMC nemen. Ik bestel spicy fried rice, een redelijk "veilige" keuze, maar wat ik vervolgens voorgeschoteld kreeg, was niet helemaal wat ik verwacht had. 1) Het was gestoomde rijst i.p.v. gebakken rijst. 2) Het was niet pittig. 3) het werd geserveerd met groente en vlees, maar in plaats van een lekker stukje kip o.i.d., lagen er stukjes varkensoor en varkenssnuit op mn bord... Ik heb de oren wel gegeten, het was niet bijzonder lekker, maar ook niet echt vies. De snuit heb ik maar laten liggen, die zag er niet zo appetijtelijk uit.
We gaan met de nachtbus naar Mui Ne, waar we om 3 uur 's nachts aankomen. Omdat we hier van tevoren niet over hadden nagedacht, staan we in een compleet verlaten badplaats, zonder hotelboeking, oeps. Gelukkig vinden we een bar met heel comfortabele banken buiten, waar we kunnen slapen totdat we in de ochtend een hostel kunnen zoeken. Later op de ochtend gaan we naar het strand, waar vooral veel kitesurfers en Russen zijn. 's Middags gaan we op jeepsafari naar de zandduinen waar Mui Ne bekend om staat (naast kitesurfen en de vele Russen). We delen de jeep met 2 andere meisjes (en de Vietnamese chauffeur). De duinen zijn heel mooi, net alsof je in de woestijn bent. Na vele fotomomentjes en de zonsondergang worden we weer teruggebracht naar Mui Ne.
Na de bliksembezoekjes aan de Mekong Delta en Mui Ne reizen we door naar Dalat, waar ik 4 dagen blijf. Het hostel is fantastisch, er is een "mama" die elke avond kookt, alle gasten zitten aan een lange tafel bij elkaar, heel gezellig."Mama" houdt erg van zingen, dansen en kusjes en knuffels geven (en ik vermoed ook van alcohol).
Canyoning is een van de leukste activiteiten in Dalat, je gaat dan in een rivier met watervallen zwemmen, abseilen, van rotsen springen, etc. De 2 hoogtepunten (vrij letterlijk) waren een abseil van een 24 meter hoge waterval en een vrije sprong van 11 meter.
Een van de andere dagen doe ik met Kayla en 2 Engelse meisjes een dagtrip met de Easyriders. Achterop de motor zien we de mooie omgeving van Dalat, en onderweg stoppen we om onder andere een waterval, koffieplantages, een silkfarm, kassen (met Nederlandse gerbera's!) en een pagoda te bekijken. In Vietnam maken ze een speciaal soort koffie, weasle coffee. De koffiebonen worden gegeten door een soort wezel, maar ze worden niet verteerd, dus nadat de wezel de bonen weer heeft uitgepoept, worden ze schoongemaakt en gebrand, en daar kun je vervolgens dus hele speciale (en dure) koffie van zetten.
De dagtrip met de Easyriders was heel leuk, en ik kies ervoor om van Dalat een driedaagse tocht achterop de motor naar Nha Trang te doen (nogmaals bedankt Stephanie voor het telefoonnummer van Minh!). Ik heb afscheid genomen van Kayla, die heeft minder tijd dan ik en gaat met de nachtbus door naar het noorden. Ik heb drie hele leuke dagen gehad met Minh, een grappig Vietnamees mannetje die ook nog eens een goede fotograaf blijkt te zijn (altijd een leuke bonus). Onderweg stoppen we uiteraard vaak om van alles te zien en hij vertelt me over het leven in Vietnam. Na drie dagen komen we aan in Nha Trang, waar ik word afgezet op het treinstation. Minh heeft via zijn familie een ticket voor me geregeld voor de nachttrein naar Hoi An, dus ik hoef niks anders meer te doen dan te wachten tot mijn trein komt. Het was een beetje onduidelijk welk bedje nou eigenlijk van mij was, maar gelukkig wees de conductrice me vriendelijk naar het juiste bed, nadat ik nogal vreemd was aangestaard door de Vietnamees wiens bed ik per ongeluk had "ingepikt".
De volgende ochtend (21 januari) kwam ik heel vroeg aan in Hoi An, daar vertel ik in het volgende reisverhaal meer over.
Hartelijke groeten vanuit een koud Hoek van Holland.