Luang Prabang, tuben, en voedselvergiftiging

Na twee dagen op de slowboat (met een tussenstop in Pakbeng) komen we aan in Luang Prabang. De slowboat is beroemd en berucht onder backpackers, sommigen vinden het verschrikkelijk, maar ik vond het juist heel leuk. Twee dagen op een boot zitten klinkt misschien erg lang, maar het uitzicht is geweldig, er zijn allemaal gezellige mensen aan boord om mee te kletsen, en met een boek lezen of muziek luisteren tussendoor kom ik mn tijd prima door.
In Luang Prabang is elke avond een Night Market, en aangezien we erg van Night Markets houden, gaan we daar de eerste avond eten met een aantal mensen die we op de slowboat hebben ontmoet. Er is ook een soort festival bezig, er is een podium met dansvoorstellingen op het plein.
De volgende dag heb ik met Mart (een Nederlandse jongen die we in Pai al ontmoet hebben en in Luang Prabang weer zijn tegengekomen) afgesproken een stadswandeling te maken. We steken een bamboebrug over die elk jaar opnieuw wordt opgebouwd na het regenseizoen. Aan de overkant van de Nam Khan (de Khan rivier) is het nóg rustiger dan in Luang Prabang. We lopen door wat kleine dorpjes en komen veel monniken in oranje gewaden tegen onderweg. Na een cocktail aan het water samen met Mandy, Martijn en een Canadees stel (allen van dezelfde slowboat) die we toevallig tegenkomen onderweg, lopen we weer over een andere bamboebrug terug naar de overkant. Het is nog vroeg in de middag als onze stadswandeling is afgelopen, dus we gaan de rest van de middag lekker naar het zwembad. 's Avonds eten we opnieuw bij een soort buffet op de Night Market.
De volgende ochtend (vrijdag) blijkt het buffet misschien niet zo'n goed idee te zijn geweest, want ik heb diarree. Ik schrap mijn plannen om naar de watervallen te gaan en lig in plaats daarvan weer de hele dag aan het zwembad. Zaterdag reizen we (Mandy, Mart en ik) door naar Vang Vieng met een minibus. Onderweg is er nog een probleem met de versnellingspook, maar gelukkig blijkt onze chauffeur handig aangelegd te zijn en heeft hij het binnen een kwartiertje gemaakt. Ondertussen genieten wij lekker van het uitzicht en moeten bij gebrek aan een toilet wildplassen in de "achtertuin" van het enige huisje in de buurt.
Vang Vieng staat vooral bekend om het "tuben", dus dat doen we dan ook gelijk op zondag. Bij tuben ga je in een rubberband van de rivier af. Onderweg word je binnengehaald door de barretjes aan het water. Tot kort geleden was dit allemaal nog veel groter, met veel meer barren en schommels en glijbanen in het water, maar omdat er te veel ongelukken gebeurden (met soms dodelijke afloop), is het tuben flink ingeperkt. Er zijn echter nog 4 barren open, waar iedereen heen gaat, dus het is nog steeds een heel goed feestje. Wij hebben er dan ook weinig van gemerkt dat het rustiger is geworden in Vang Vieng.
In de nacht van zondag op maandag ben ik helaas ziek geworden. Ik zal jullie de details besparen, maar laten we het er op houden dat ik meer in de badkamer ben geweest dan in mijn bed die nacht. 's Ochtends blijk ik ook nog koorts te hebben en om er zeker van te zijn dat het niet iets ergs is als malaria of Dengue, laat ik me (achterop de scooter) naar het ziekenhuis brengen door iemand van het hostel. Daar doen ze een bloedtest waarvan ze gelijk de uitslag krijgen. Gelukkig blijkt het "gewoon" voedselvergiftiging te zijn. Ik heb van mijn huisarts antibiotica meegekregen voor de reis, dus die moet ik nu 5 dagen nemen, en vooral veel uitrusten. Ik ben verhuisd naar een privé kamer met eigen badkamer, dus daar breng ik nu het grootste deel van de tijd door. Geen interessante reisverhalen waarschijnlijk dus de komende dagen. Mart en Mandy zijn doorgereisd naar het zuiden, maar gelukkig heb ik met het tuben een aantal lieve mensen ontmoet die me een beetje in de gaten houden en met wie ik 's avonds kan eten, dus dat is wel heel fijn.
Ik blijf hier in Vang Vieng totdat ik voldoende ben opgeknapt en dan reis ik door naar het zuiden. Ze draaien in de restaurantjes in de straat van het hostel de hele dag door dvd's van friends en family guy, dus als ik mn kamer zat ben kan ik altijd nog daar gaan zitten, haha.